18 maja 2019
Po raz pierwszy Grand Prix jest rozgrywany systemem pucharowym. Każdy zawodnik rozgrywa mecz składający się z dwóch partii klasycznych w ciągu dwóch dni, w przypadku remisu następuje dogrywka składająca się z serii szybszych partii w trzecim dniu. Taki format wybrano w celu uatrakcyjnienia turnieju.
I to się opłaciło. W drugim dniu Dubov efektownie wygrał z Girim i ta partia została partią dnia, a może nawet partią turnieju. Dubov grał białymi i zagrał boczny wariant Gambitu Hetmańskiego z 4.Gg5 zamiast popularniejszego 4.Sc3. Giri odpowiedział ruchem uważanym za najwłaściwszy – wziął białego pionka na c4.
Partia przeszła do pozycji, która przypominała wariant Botvinnika w Obronie Półsłowiańskiej, która należy do najostrzejszych debiutów w szachach. Dubov, który był lepiej przygotowany niż Giri, zagrał niezwykłe 10.Gf6 zamiast powszechniejszego 10.Gh4. Chodzi o to, że po 11.ef6 Giri miał nieprzyjemny wybór między zbiciem pionka na f6 i pozostawieniem swego hetmana poza grą lub pozwoleniem białemu pionkowi na pozostanie na f6. Giri wybrał drugą opcję i pionek stał się kolcem na jego stronie.
Partia zaostrzała się, a Giri miał problemy z rozwojem. Długa roszada Dubova w 19. posunięciu wyglądała prawie jak dowcip – jego król nie był chroniony przez pionki, podczas gdy wszystkie pioni białych na skrzydle królewskim pozostały na początkowych polach. Ale czarny hetman blokował przekątną, co pozwoliłoby Dubovowi zroszować na skrzydle królewskim, a długa roszada natychmiast groziła matem na d8.
Choć logiczne, następne posunięcie Dubova 20.Sb5 było widowiskowe. Skoczek byl nietykalny i to posunięcie pozwoliło zabezpieczyć pola, z których Giri mógłby normalnie dać szacha. Po partii Dubov wyjaśnił: „Sb5 wygląda zupełnie naturalnie, ale to jest bardzo skomplikowane”.
Giri znalazł najlepsze posunięcia obronne aż do zagrania przez Dubova 22.Kb1, kolejnego posunięcia wbrew intuicji. Dubov powiedział później, że próbował znaleźć najlepsze miejsce dla swego króla i „ustabilizować” pozycję.
Giri natychmiast pomylił się (silniki twierdziły, że 22...Gc5 było najlepsze) i jego pozycja gwałtowanie pogarszała się. Miał też problemy z czasem.
Gdy biały król znalazł kryjówkę ne f3 (!), Dubov twardo kontrolował grę. Giri poddał się po 36...Kh8, gdyż po 37.Sf7 następował mat.
Po partii Dubov powiedział: „Generalnie, prawdopodobnie po prostu grałem dobrze, ale trudno w to uwierzyć”.
Nie była to jedyna ciekawa partia dnia.
Wesley So musiał wygrać z Janem-Krzysztofem Dudą, który wygrał pierwszą partię. So grał białymi i zagrał 1.e4. Duda, na jego plus albo może z powodu młodości (ma 21 lat) i względnego braku doświadczenia, wybrał Obronę Sycylijską, najbardziej dynamiczną odpowiedź. Skierował grę do wariantu smoczego, który jest szczególnie obustronny.
Gra poszła dobrze znaną, ale bardzo skomplikowaną drogą, aż Duda ofiarował jakość (wieżę za skoczka), żeby przerwać pionki chroniące białego króla na skrzydle hetmańskim. Choć ofiara uważana jest za prawidłową, So zachował spokój i powoli wzmacniał swoją pozycję, grożąc wymianą figur i przejściem do końcówki z przewagą materialną.
W skomplikowanej pozycji So znalazl najlepsze posunięcia i przeszedł do końcówki z pionkiem więcej. Duda zaczął się mylić i choć So popełnił pewne błędy, wynik nie był wątpliwy. Duda w końcu poddał się, przechodząc do dogrywki następnego dnia.
Partia Jakovenko-Wei Yi zakończyła się na korzyść Wei. Jakovenko, grający białymi, zagrał 1.e4 i Wei odpowiedzial 1...e5. Zagrano Partię Hiszpańską i Jakovenko wybrał spokojne posunięcie 5.d3.
Wei opóźniał roszadę i następnie, gdy Jakovenko związał jego skoczka na f6 czarnopolowym gońcem, odpowiedział h6 z następnym g5. Czarne uzyskały przestrzeń na skrzydle królewskim, ale ich król nie miał dobrego schronienia.
Jakovenko odpowiedział energicznie, otwierając centrum poprzez 15.d4 i 16.e5. Wkrótce uzyskał wyraźną przewagę i Wei musial oddać jakość poprzez 22...c5.
Jakovenko zaczął popełniać błędy. Czarne figury zajęły aktywne pozycje w centrum. Po 33...Kg6 Wei groził wypędzeniem białego hetmana z obrony g2 przez zagranie f5. Jedyną obroną było oddanie gońca, więc Jakovenko poddał się.
Peter Svedler pokonał Nikitę Vitiugova i awansowal do drugiej rundy. Grający białymi Svidler zdobył pionka w debiucie i zdołał go utrzymać do końcówki. Vitiugov nie stworzył kontrgry i Svidler zdobył drugiego pionka, zabezpieczając sobie zwycięstwo.
Alexander Grischuk pokonał Sergey’a Karjakina, co dało mu awans do drugiej rundy (pierwsza partia zakończyła się remisem). Grischuk, grający białymi, miał małą przewagę. Karjakin, znany ze swych obronnych umiejętności, nie był w stanie wyrównać i w końcu popełnił błąd prowadzący do siatki matowej.
Radosław Wojtaszek też awansował do drugiej rundy. Po zwycięstwie w pierwszej partii z Mamedyarovowem potrzebował tylko remisu w drugiej partii, co uzyskał.
Ian Nepomniachtchi też musiał jedynie zremisować z Aronianem. Aronian próbował skomplikować partię, zużył wiele czasu, wpadł w niedoczas i stracił pionka. Pod koniec, gdy Niepomniachtchi stał trochę lepiej, zgodzono się na remis.
Oprócz So i Dudy, Hikaru Nakamura i Teimour Radjabov też zagrają dogrywkę, gdyż ich partia, podobnie jak pierwsza, zakończyła się szybkim remisem.
Dogrywki składają się z dwóch szybkich partii, a w przypadku remisu nastąpią dwie partie błyskawiczne z następną partią Armageddon.
Partie drugiego dnia