Nils Grandelius był jedynym zwycięzcą w piątej rundzie i on też został samodzielnym liderem turnieju. Grandelius pokonał Maxime Vachier-Lagrave w Najdorfie, gdzie wykazał się lepszą znajomością teorii i po błędzie MVL uzyskał znacznie lepszą pozycję.
Magnus Carlsen był sfrustrowany Aleksandrem Donchenko, który dobrze bronił trudnej końcówki. Było kilka trudnych końcówek – żadna nie była tak trudna jak w partii David Anton – Aryan Tari, gdzie Anton wygrywając przez więszą część partii mógł przegrać w późniejszej fazie gry. Zremisowali teżCaruana-Esipenko, Giri-Harikrishna, Firouzja-Van Foreest i Wojtaszek-Duda.
Partie
Nils Grandelius pokonał Maxime Vachier-Lagrave w teoretycznym pojedynku na Najdorfie. Nowinkę MVL 19 ... He6? można opisać jako przegrywający ruch, dość dobrze jest znane, że silne komputery uważają 19 ... S5 za jedyne posunięcie. MVL nie ufał temu ruchowi, ale według komentarza Leko powinien był po prostu wiedzieć to (pojawiło się w pracy Leko z Vincentem Keymerem). Grandelius był trochę niezadowolony ze swojej konwersji - w szczególności z zarządzania zegarem, ale skończył partię dość szybko.
Magnus Carlsen wywarł ogromną presję na Alexandra Donchenko w technicznej końcówce, znajdując naprawdę sprytną próbę z 43.exd5 i 46.c4. Donchenko jednak trzymał się mocno i zdobył wielki remis.
Anish Giri i Pentala Harikrishna zremisowali bardzo interesujący Przyjęty Gambit Hetmański. Wydawało się, że Giri zyskiwał przewagę dzięki fantastycznemu przegrupowaniu Gc4-f1-g2, a następnie Hf1, ale po zagraniu 24. Wad1 natychmiast pożałował, że nie zagrał 24. Sd2. Nie jest jasne, że Wad1 nie jest najlepszym posunięciem, ale 25. Gc3 bue było dobrym ruchem. W zamian Giti musiałby znaleźć 25. We3. Obaj gracze byli w niedoczasie i zgodzili się na remis w ruchu 26.
Andrey Esipenko przetrwał teoretyczny test czarnymi w wariancie czterech skoczków Partii Angielskiej przeciwko Fabiano Caruanie. "Prawdopodobnie gdzieś miałem duże problemy" - tak powiedział Esipenko po partii, ale tak naprawdę nie wygląda na to, Caruana zagrał dość szybko i postawił szereg problemów, ale wydaje się, że Esipenko grał dobrze przez cały czas.
Alireza Firouzja bardzo wcześnie zszedł z teorii (6.Sh4) i nastąpiła żywa gra, która była mniej więcej wyważona. Radosław Wojtaszek i Jan-Krzysztof Duda zremisowali Gruenfelda w 27 ruchach.
David Anton dość szybko osiągnął zwycięską pozycję białymi w obronie berlińskiej przeciwko Aryanowi Tariemu. 17…f6 nie było dobrym posunięciem (17 … Gxc2). Anton kontynuował grę dokładnie przez bardzo długi czas (chociaż miał możliwość uratowania swojego piona a2, co mogło zaoszczędzić mu później wielu kłopotów). Dopiero w ostatnich kilku posunięciach przed kontrolą czasu wszystko zaczęło się źle układać. 38. Wb8?! (38.Wa8) 39.Wb5? (39.Kf2) pozycja jest już równa, 39 ... b6? (39 ... Wxe5! =). Po pierwszej kontroli czasowej szybko osiągnęli fascynującą grę końcową 4 białe pionki przeciwko gońcowi i pionkowi. 45.Kf2? (45.a4!) było końcem przewagi białych, ale pozycja pozostała trudna. W końcu partia została remisowana, ale 52.Kf4? mogło być faktycznie przegrywającym błędem, 54 .. .c2? zapewnił remis, ale 54 .... Gb5! to zugzwang, białe będą musiały w końcu oddać każdego swojego pionka i zrezygnować, co jest niezwykłe.
