Opinie, kontrowersje

Prezes Sielicki odpowiedział publicznie na prywatny mail Jerzego Konikowskiego, co wywołało niemałe zamieszanie na forach szachowych, a w szczególności na "prywatnym" forum Bartłomieja Maciei, zwanym PZSzach.

Mail Prezesa-Marzyciela został wysłany też do mnie i zwróciłem uwagę na następującą wypowiedź:

Darek nie jest młodym juniorem, co ma wpierw grać pozycje klasyczne żeby się nauczyć rozumienia szachów. To jest doświadczony GM, wielokrotny medalista, w tym ostatnio MŚ do lat 20. Niedługo kończy 17 lat i należy go traktować tak jak inne wielkie nadzieje światowych szachów w jego wieku (od Fischera, Kasparowa czy Cziburdnidze, po Carlsena, Giri czy Caruanę)

O mały włos nie spadłem z krzesła ze śmiechu, widząc takie porównanie. Należałoby wyjaśnić Prezesowi Sielickiemu, że liczby nie kłamią, a kiepski PR szkodzi, a nie pomaga. Oto małe porównanie:

Porównanie dla naszego"doświadczonego GM" nie wypada imponująco.

Panie Prezesie, fakty nie kłamią, a największy sukces Darka Świercza – III miejsce w MŚ – został osiągnięty pod nieobecność stojących wyżej rówieśników Darka.

W wywiadzie dla ChessBase Dariusz Świercz powiedział, że najwyżej ceni sobie właśnie ten sukces. Nasuwa się pytanie, dlaczego turniej w Polanicy 2008 został pominięty milczeniem. Dariusz Świercz zdobył tam trzecią i ostatnią normę arcymistrzowską i podzielił 2-3 miejsce w doborowym towarzystwie. Był to turniej wyższej kategorii niż ubiegłoroczne Mistrzostwa Świata Juniorów. Dziwi też długotrwałe zdobywanie przez Świercza wymaganego do tytułu arcymistrza rankingu.

Zastanawiające jest, dlaczego Polski Związek Szachowy nigdy nie pomógł obiecującemu młodemu arcymistrzowi Radosławowi Jedynakowi, który w ciągu 6 miesięcy zdobył 4 normy arcymistrzowskie i poprawił sobie ranking o 100 punktów. Przypuszczalnie to wybiórcze zainteresowanie młodymi obiecującymi zawodnikami jest przyczyną, dla której musimy się zadowolić takimi arcymistrzami, jakich mamy. Przypomina mi się znane powiedzenie: jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma.

Może ta dyskusja otworzy co poniektórym oczy i PR nie będzie górował nad common sense.