WGM Raluca Sgîrcea, IM Renier Castellanos
Alexei Shirov jest jednym z najbardziej pomysłowych I agresywnych graczy naszych czasów. Urodzony w Rydze, jego styl gry często jest porównywany do jego łotewskiego krajana i byłego mistrza świata Mikhaila Tala. Gra wiele widowiskowich partii i ich oglądanie może być znakomitym sposobem treningu własnych taktycznych i pomysłowych umiejętności. Wybralismy tylko kilka dla tego artykułu, ale jeśli chcesz zobaczyć więcej, sprawdź książki Shirova „Fire On Board”, które zawierają jego najlepsze partie, skomentowane przez samego arcymistrza.
Zdjęcie: chess-news.ru
Shirov został mistrzem świata do lat 16 w 1988 r. i zajął drugie miejsce w mistrzostwach świata do lat 20 w 1990.
W tym samym roku otrzymał tytuł arcymistrza i był drugi na liście rankingowej w 1994. W 1998 r., gdy był czwarty na świecie, pokonał Vladimira Kramnika w 10-partiowym meczu, który miał wybrać pretendenta dla Garry’ego Kasparova. Ale z powodów finansowych mecz nie doszedł do skutku. W 2000 roku wszedł do finału mistrzostw świata FIDE, ale przegrał z Gatą Kamskim 2½-½.
Najwyższy ranking osiągnął w 2008 r. (2755) i jest jednym z najsilniejszych graczy w świecie do dnia dzisiejszego, ciesząc szachowych fanów na całym globie swoją oryginalną i ostrą grą. Jest też sławnym szachowym autorem, który, poza pisaniem książek wspomnianych powyżej, nagrał wiele DVD, które zawierają oryginalne idee debiutowe i szkoleniowe partie.
Przejdźmy do faktów! Żeby pokazać niektóre osiągnięcia Shirova na szachownicy, wybraliśmy trzy partie, które zaznajomią was z jego atakującym stylem. Nie zrozum nas źle; jest on kompletinym graczem, który panuje nad wszystkimi fazami gry.
Na początek wybraliśmy jedną z partii granych w meczu przeciwko Kramnikowi w 1998 r., partię 9. Grający czarnymi Shirov wybrał Obronę Gruenfelda przeciwko ruchowi białych 1.d4.
Jak oczekiwano, partia szybko zaostrzyła się. Białe postanowiły opóźnić rozwój, żeby walczyć o centrum, podczas gdy czarne próbowały udowodnić, że ich przeciwnik myli się i ukarać tę decyzję. Wydawało się, że białe radzą sobie, ale mała niedokładność pozwoliła czarnym na ładną taktykę i przejęcie inicjatywy.
Shirov tego nie zmarnował i wygrał partię w stylu.
Następna partia jest słynną wygraną Alexei’a Shirova białymi przeciwko Veselinowi Topalovowi na jednym z najbardziej prestiżowych szachowych festiwali, Wijk aan Zee. Od początku był to „ogień na szachownicy”, gdyż Shirov użył swojego ulubionego wariantu przeciwko wariantowi Najdorfa Obrony Sycylijskiej, ataku Perenyi. Powstałe pozycje były bardzo ostre i każdy błąd mógł czarne drogo kosztować. Shirov wygrał partię jedynie w 24 posunięciach, ale szybkie przeszukanie bazy danych pokaże, że Topalov nie był jedyną „szybką” ofiarą tego wariantu.
Podsumując, postanowiliśmy dodać aktualniejszą partię graną w tradycyjnym meczu „Nutcracker” - meczu między dwiema generacjami czołowych graczy. Przeciwnikiem Shirova był utalentowany rosyjski arcymistrz Vladislav Artemiev (czarne). Choć była to partia szybka, pouczające jest widzieć, jak w pozycji z roszadami po tej samej stronie, białe budują niebezpieczny atak na linii h i osiągają dużo lepszą pozycję bez widocznego błędu ze strony czarnych.
Trudno jest wybrać spośród partii Shirova, gdyż ma on wiele widowiskowych wygranych. Radzimy na początku użyć powyższe i kontynuować samemu poszukiwania. Są one bardzo pouczające dla każdego gracza, który szuka postępu.